Skip to main content
Graag willen we je voorstellen aan

Jannine

Taak Helpende Plus in de wijk Opleiding mbo niveau 2

2 jaar geleden liep ik tegen een vacature van Cicero aan die me de kans bood de opleiding tot helpende plus te gaan volgen. Ondanks dat ik toen nog een andere baan had, heb ik gesolliciteerd. Het gesprek verliep zo fijn dat ik eigenlijk direct wist dat ik voor deze organisatie zou kiezen, vooral de kans om jezelf verder te ontplooien overtuigde me; ik had er gewoon een heel goed gevoel over.

Helemaal blanco in de zorg was ik niet, want ik had al een diploma zorghulp op zak en met de wetenschap dat ik dat ook met plezier gedaan had, leek me dit een geweldige kans.

En nu na twee jaar kan ik inderdaad zeggen: mijn werk bevalt me super! Vooral vanwege het contact met de cliënten. Maar ook thuis komen, wetende dat je echt wat hebt kunnen betekenen voor iemand, geeft gewoon een heerlijk en voldaan gevoel. Ik ga heel graag werken, ook het extra werken in deze bizarre tijd vind ik helemaal niet erg. De cliënten hebben ons zeker nu hard nodig; ik vind het fijn dat ik er voor ze kan zijn.

Wat doe ik zoal als ik een dag op route ben? Ik begin met het lezen van de rapportages, zo weet ik wat er zich heeft afgespeeld en of ik ergens extra alert op moet zijn. Dan stap ik met een beker cappuccino in de auto en begin aan mijn route van die dag. De werkzaamheden verschillen van ondersteunen met douchen of aankleden tot aan medicatie verstrekken of bestellen, van steunkousen aantrekken tot ondersteunen bij de maaltijd. Een luisterend oor bieden hoort daar natuurlijk ook bij, zeker in deze tijd vind ik dit zelfs belangrijker dan ooit.

Soms, aan het einde van mijn route, kijk ik of iemand op kantoor is, dan drinken we samen een kopje koffie en kletsen even bij, erg gezellig vind ik dat altijd. Op kantoor liggen ook soms nog wat werkzaamheden zoals dossiers die nog moeten worden ingevoerd, die werk ik dan ook even weg.

Je bent in mijn functie inderdaad veel op jezelf. Dat geeft mij een gevoel van vrijheid. Maar ik weet dat ik altijd kan terugvallen op mijn collega’s. En ja, met sommige collega’s heb je natuurlijk een extra leuke band. En we spreken elkaar eigenlijk best vaak: we hebben elke maand teamoverleg, we zien elkaar op kantoor, en we bellen ook geregeld even met elkaar. Soms komen we elkaar spontaan tegen tijdens de route. Het gevoel dat ik er alleen voor sta heb ik helemaal niet, we zijn echt een team.

Het is voor mij belangrijk om te weten dat ik met vragen altijd terecht kan bij de organisatie. Mijn mails worden direct beantwoord en als ik de manager wil spreken, dan word ik diezelfde dag nog teruggebeld. Daarbij regelt onze wijkverpleegkundige erg veel.

Overigens ook niet onbelangrijk: Cicero leeft niet bij de dag alleen; ze is altijd bezig met hoe het in de toekomst beter kan.